kerst in Betlehem
Blijf op de hoogte en volg Jonathan
24 December 2013 | Palestina, East Jerusalem
Verslag van de eerste paar dagen in de Palestijnse gebieden van kerst 2013. Het is bedoeld als een kort overzicht voor de mensen die dit fijn vinden. Voor de rest zijn veel foto's vooral te zien via FB. Meestal verschijnt er wel 1 per dag. Als je vragen en of opmerkingen hebt..let me know :)
Week 1
De eerste dag zit er nu bijna op. Ik pakte samen met Niels de trein op 20 dec 11.35 vanaf Alexandrium en ben nu 24 uur later in de keuken een verslag aan het schrijven. Er straalt een lekker zonnetje op mijn gezicht en buiten hoor ik Arabisch. Ik ben nu in Israel samen met 3 andere mensen die ik ken van de Journey for justice. Het is heerlijk om terug te zijn,te lachen, herinneren op te halen, nieuwe plannen te maken en uit te zien naar datgene wat gaat komen. Ik kwam uit de gate en daar stonden drie lachende mensen op mij te wachten. Er waren zelfs vier gekleurde ballonnen bij. Het was een mooie start.
Het vliegen was in orde met een redelijke aansluiting. Ik moest 4 uur wachten in Istanbul en kon daar met een vriend afspreken die in de regio daar was. Nu fantastisch is het om een Nederlandse vriend te ontmoeten voor een maaltijd in de Mac van Istanbul. En het extra mooie was dat ze daar de dubbele quarter pounder hadden die ze in Nederland niet hebben. Ik denk dat dat ik daarmee in 7 dagen 3x bij een fastfoodketen ben geweest en nog een keer patatje gehaald heb in Leiden. Het was al met al een mooi moment om samen te eten, bij te kletsen, te lachen en te bidden.
Elke keer is het spannend om te landen op Israël. Ze kunnen je er altijd uithalen zeker nadat ze mij in 2010 zo uitgebreid ondervraagd hadden. Ik kreeg wat extra vragen toen ik mijn paspoort liet zien en was blij dat ik snel door kon. Dat bleek tegen te vallen. Ze hadden mij een visum gegeven met een code dat ik niet door de poortjes kwam en kon dus gelijk doorlopen voor een volledige bagagecheck. Het was in orde en 10 minuten later kon ik rustig naar buiten lopen en mijn fijne vrienden weer zien. Ik werd begeleid door een Israëlisch beveiliger die in alle vriendelijkheid vertelde over de sneeuw van de afgelopen week. Ik gaf aan dat ik liever voor de zon dan de sneeuw hierheen kwam.
Toen we aankwamen in het huis zijn we nog even rond de kachel gaan zitten en gaan slapen. De volgende dag zouden we rustig beginnen en zou ik met een vriendin door Ramallah gaan wandelen….
Na een nacht van 8 uur en de start van de dag met cornflakes lekker bij kunnen kletsen met een vriendin die hier ook was in de zomer en nu een paar maanden vrijwillig meewerkte in een kindergarten. Het is mooi om te zien hoe in een paar maanden veel op je af kan komen en beide we veel konden leren van het levensverhaal van Mozes/Musa.
We hadden een korte actielijst voor Ramallah: lenzenbakje halen, gel en natuurlijk een supermarkt vinden. Dit ging allemaal prima waarbij we een gevarieerde lunch aten van mais, ijs en patat. In de supermarkt lag natuurlijk ook de Goudse kaas en Engelse pindakaas dus kon ik sowieso even vooruit. Even snel een bak boodschappen halen voor mijn lieve gastechtpaar. Geld zullen ze niet accepteren en dus is het altijd zoeken om toch iets bij te staan en je dankbaarheid te tonen. Terwijl wij zaten te lunchen in Ramallah en genoten van een soort van Vlaamse friet ketchup, mayonaise en waterige knoflooksaus werd natuurlijk gevraagd waar wij vandaan kwamen en waarom we hier waren. De kippatatboer vroeg: “Waarom kon je van een land waar vrijheid is naar een land waar gene vrijheid is?” Het antwoord was duidelijk: omdat er zulke fantastische mensen wonen. Aan de ene kant is er geen vrijheid en aan de andere kant is er onderling heel veel steun en support. Zijn wij in Nederland vrij om te doen dan hebben we aan de andere kant veel eenzaamheid. Hier is de familie sterk en verbonden. De mensen bellen elkaar dagelijks en het is heel normaal dat je een dag in de week met elkaar samen bent. Het zijn lange dagen, want na de dag in Ramallah gingen we eten bij de familie. Daarna gelijk door naar twee vrienden die net een jaar getrouwd waren. Er werd wat gekletst en de playstation kwam tevoorschijn om online Fifa 14 te spelen. Dat is natuurlijk een universele taal, de playstation met Fifa. Ik mocht terugkomen want ik was goed genoeg bevonden. We verloren de eerste wedstrijd na strafschoppen na een 4-1 achterstand en namen daarna revanche met een 4-2 overwinning. Daarna vermoeid naar bed, want morgen zou de eerste werkdag worden…
We gingen naar het kantoor van het Red Cresecent waar overal stickers hangen van no smoking en ondertussen minstens de helft heerlijk z’n sigaretje rookt. Er bleek een probleem met het netwerk en daardoor lag eigenlijk het hele netwerk plat. Moet je om 08.00 beginnen en kan je alsnog om 9.30 binnen komen zonder problemen. Het was dus vooral kletsen, koffie drinken en zo de tijd doorkomen. Het voordeel is wel dat men hier wat beter Engels kan dus elkaar leren kennen gaat wat makkelijker. Ik dacht lekker te mogen helpen, ambulances schoonmaken of simpele taakjes maar het werd een ander plan om rond 12.00 te lunchen en naar huis gegaan. Ik zat bij op de ambulance naar Gaza maar dat ging niet door, want alleen mensen met een medische pas kunnen daar naar binnen. Dus was er een vrije middag om te helpen bij een cultureel centrum bij Jeruzalem. Daar konden kinderen uit de buur knutselen, kadootjes krijgen en het kerstverhaal horen. Ik mocht alle taakjes doen van het plafond: ballonnen en slingers ophangen.
Voor de rest probeer ik een schema te maken voor de komende dagen om wat overzicht te krijgen wat ik wil doen. Hier leven ze bij de dag en in die dag wisselt het plan voortdurend. Dat is wel wennen als je afhankelijk bent van anderen en de taal op 20 woorden na niet kent. Rond 16.30 hadden er veel vrolijke kinderen rond gelopen en gingen we eten bij de familie. Er waren een neef en een nichtje waar we memorie mee speelden, dierengeluiden nadeden en goocheltrucjes uitprobeerden. Daarna weer door naar een volgend feest in een bar voor een verjaardag waar de muziek zo hard stond dat je amper kon praten. Ik was erg moe en heb de avond dus overleefd. Het aanpassen aan de cultuur en slecht kunnen communiceren is best pittig. Dus lekker snel slapen en op naar kerst om in Betlehem te vieren!
to be continued inshallah
Week 1
De eerste dag zit er nu bijna op. Ik pakte samen met Niels de trein op 20 dec 11.35 vanaf Alexandrium en ben nu 24 uur later in de keuken een verslag aan het schrijven. Er straalt een lekker zonnetje op mijn gezicht en buiten hoor ik Arabisch. Ik ben nu in Israel samen met 3 andere mensen die ik ken van de Journey for justice. Het is heerlijk om terug te zijn,te lachen, herinneren op te halen, nieuwe plannen te maken en uit te zien naar datgene wat gaat komen. Ik kwam uit de gate en daar stonden drie lachende mensen op mij te wachten. Er waren zelfs vier gekleurde ballonnen bij. Het was een mooie start.
Het vliegen was in orde met een redelijke aansluiting. Ik moest 4 uur wachten in Istanbul en kon daar met een vriend afspreken die in de regio daar was. Nu fantastisch is het om een Nederlandse vriend te ontmoeten voor een maaltijd in de Mac van Istanbul. En het extra mooie was dat ze daar de dubbele quarter pounder hadden die ze in Nederland niet hebben. Ik denk dat dat ik daarmee in 7 dagen 3x bij een fastfoodketen ben geweest en nog een keer patatje gehaald heb in Leiden. Het was al met al een mooi moment om samen te eten, bij te kletsen, te lachen en te bidden.
Elke keer is het spannend om te landen op Israël. Ze kunnen je er altijd uithalen zeker nadat ze mij in 2010 zo uitgebreid ondervraagd hadden. Ik kreeg wat extra vragen toen ik mijn paspoort liet zien en was blij dat ik snel door kon. Dat bleek tegen te vallen. Ze hadden mij een visum gegeven met een code dat ik niet door de poortjes kwam en kon dus gelijk doorlopen voor een volledige bagagecheck. Het was in orde en 10 minuten later kon ik rustig naar buiten lopen en mijn fijne vrienden weer zien. Ik werd begeleid door een Israëlisch beveiliger die in alle vriendelijkheid vertelde over de sneeuw van de afgelopen week. Ik gaf aan dat ik liever voor de zon dan de sneeuw hierheen kwam.
Toen we aankwamen in het huis zijn we nog even rond de kachel gaan zitten en gaan slapen. De volgende dag zouden we rustig beginnen en zou ik met een vriendin door Ramallah gaan wandelen….
Na een nacht van 8 uur en de start van de dag met cornflakes lekker bij kunnen kletsen met een vriendin die hier ook was in de zomer en nu een paar maanden vrijwillig meewerkte in een kindergarten. Het is mooi om te zien hoe in een paar maanden veel op je af kan komen en beide we veel konden leren van het levensverhaal van Mozes/Musa.
We hadden een korte actielijst voor Ramallah: lenzenbakje halen, gel en natuurlijk een supermarkt vinden. Dit ging allemaal prima waarbij we een gevarieerde lunch aten van mais, ijs en patat. In de supermarkt lag natuurlijk ook de Goudse kaas en Engelse pindakaas dus kon ik sowieso even vooruit. Even snel een bak boodschappen halen voor mijn lieve gastechtpaar. Geld zullen ze niet accepteren en dus is het altijd zoeken om toch iets bij te staan en je dankbaarheid te tonen. Terwijl wij zaten te lunchen in Ramallah en genoten van een soort van Vlaamse friet ketchup, mayonaise en waterige knoflooksaus werd natuurlijk gevraagd waar wij vandaan kwamen en waarom we hier waren. De kippatatboer vroeg: “Waarom kon je van een land waar vrijheid is naar een land waar gene vrijheid is?” Het antwoord was duidelijk: omdat er zulke fantastische mensen wonen. Aan de ene kant is er geen vrijheid en aan de andere kant is er onderling heel veel steun en support. Zijn wij in Nederland vrij om te doen dan hebben we aan de andere kant veel eenzaamheid. Hier is de familie sterk en verbonden. De mensen bellen elkaar dagelijks en het is heel normaal dat je een dag in de week met elkaar samen bent. Het zijn lange dagen, want na de dag in Ramallah gingen we eten bij de familie. Daarna gelijk door naar twee vrienden die net een jaar getrouwd waren. Er werd wat gekletst en de playstation kwam tevoorschijn om online Fifa 14 te spelen. Dat is natuurlijk een universele taal, de playstation met Fifa. Ik mocht terugkomen want ik was goed genoeg bevonden. We verloren de eerste wedstrijd na strafschoppen na een 4-1 achterstand en namen daarna revanche met een 4-2 overwinning. Daarna vermoeid naar bed, want morgen zou de eerste werkdag worden…
We gingen naar het kantoor van het Red Cresecent waar overal stickers hangen van no smoking en ondertussen minstens de helft heerlijk z’n sigaretje rookt. Er bleek een probleem met het netwerk en daardoor lag eigenlijk het hele netwerk plat. Moet je om 08.00 beginnen en kan je alsnog om 9.30 binnen komen zonder problemen. Het was dus vooral kletsen, koffie drinken en zo de tijd doorkomen. Het voordeel is wel dat men hier wat beter Engels kan dus elkaar leren kennen gaat wat makkelijker. Ik dacht lekker te mogen helpen, ambulances schoonmaken of simpele taakjes maar het werd een ander plan om rond 12.00 te lunchen en naar huis gegaan. Ik zat bij op de ambulance naar Gaza maar dat ging niet door, want alleen mensen met een medische pas kunnen daar naar binnen. Dus was er een vrije middag om te helpen bij een cultureel centrum bij Jeruzalem. Daar konden kinderen uit de buur knutselen, kadootjes krijgen en het kerstverhaal horen. Ik mocht alle taakjes doen van het plafond: ballonnen en slingers ophangen.
Voor de rest probeer ik een schema te maken voor de komende dagen om wat overzicht te krijgen wat ik wil doen. Hier leven ze bij de dag en in die dag wisselt het plan voortdurend. Dat is wel wennen als je afhankelijk bent van anderen en de taal op 20 woorden na niet kent. Rond 16.30 hadden er veel vrolijke kinderen rond gelopen en gingen we eten bij de familie. Er waren een neef en een nichtje waar we memorie mee speelden, dierengeluiden nadeden en goocheltrucjes uitprobeerden. Daarna weer door naar een volgend feest in een bar voor een verjaardag waar de muziek zo hard stond dat je amper kon praten. Ik was erg moe en heb de avond dus overleefd. Het aanpassen aan de cultuur en slecht kunnen communiceren is best pittig. Dus lekker snel slapen en op naar kerst om in Betlehem te vieren!
to be continued inshallah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
